Uit de praktijk: hoe 300 euro 1000 euro wordt
Theo heeft het niet breed als alleenstaande co-ouder. Hij moet rondkomen van een bijstandsuitkering en heeft naast de kosten voor zijn zoontje ook nog eens een huur van € 710. Theo kan moeilijk uitkomen en in het verleden zijn er een aantal achterstanden ontstaan. De meeste hiervan heeft hij wel ingelopen, voor een oude huurachterstand bij de woningbouwcorporatie moet hij maandelijks nog een afbetaling doen. Het is hem alleen nog niet gelukt om een regeling voor het eigen risico van zijn zorgkosten te treffen. Hier heeft hij simpelweg het geld niet voor, zijn zoontje moet toch ook eten als hij bij hem is? Hiernaast is recent zijn scooter gestolen, Theo heeft toen een maand de premie voor zijn brommerverzekering niet betaald waardoor hij een boete van het CJIB van € 310 heeft ontvangen. Ook hiervoor heeft Theo een regeling lopen, hij weet dat als hij deze niet nakomt de boete bij het CJIB zal oplopen tot bijna € 1000. Theo meldt zich dan ook bij het wijkteam om hier ondersteuning voor te krijgen. Zij verwijzen Theo door naar schuldhulpverlening. 
Op de vrijdag voor kerst, schrikt Theo zich rot. Hij wil pinnen om kerstboodschappen te doen omdat op tweede kerstdag zijn zoontje bij hem zal verblijven. Zijn bankrekening is echter geblokkeerd, net nadat zijn uitkering is gestort. Theo’s kerstdagen zijn verpest, zijn zoontje moet noodgedwongen bij zijn moeder blijven.
Het beslag op zijn bankrekening blijkt uitgevoerd te zijn door de deurwaarder van de zorgverzekeraar. Deze heeft in een snelle actie de achterstand die Theo voor het eigen risico heeft geïnd. Omdat Theo een achterstand had van € 300 bij de zorgverzekeraar kan hij nu niet meer beschikken over het banksaldo. De vordering van € 300 die de zorgverzekeraar op hem had is ondertussen in een zeer snel tempo opgelopen naar € 1000 door alle kosten die de deurwaarder in rekening brengt.
De wijkcoach belt na de feestdagen met het deurwaarderskantoor, de medewerkster die zij aan de lijn krijgt geeft aan dat er geen beslagvrije voet geldt bij een beslag op de bankrekening en dat zij geen gelden gaan retourneren, hiernaast kan Theo maar beter een regeling van € 50 per maand treffen, zodat er in de toekomst geen bankbeslag meer plaats gaat vinden.
De grote snelheid waarmee de deurwaarder kan invorderen is mede mogelijk omdat zij gebruik maken van e-Court.
Eind september is Theo opgeroepen om voor e-Court te verschijnen. Een maand later start de procedure en binnen vier dagen ligt er een vonnis dat Theo dient te betalen. Vijf werkdagen later heeft de deurwaarder het vonnis gedeponeerd bij de rechtbank en verlof om tot tenuitvoerlegging over te gaan. Eind november wordt dit vonnis door de deurwaarder aan Theo uitgereikt, 31 dagen later is zijn bankrekening geblokkeerd. Theo had zich wel gemeld voor ondersteuning bij zijn schulden maar voordat hij met dit traject kon starten was de verhoogde vordering al geïnd.
De zorgverzekeraar zal waarschijnlijk stellen dat deze werkwijze zeer succesvol is. Meer achterstanden worden op deze wijze met grotere snelheid geïnd en er worden meer betalingsregelingen getroffen. Theo en de betrokken hulpverleners zullen hier anders over denken. De afbetalingsregeling met de woningbouw en het CJIB kunnen niet nagekomen worden en Theo heeft vanwege het beslag meerdere achterstanden opgelopen. Een totaaloplossing voor zijn schulden is alleen maar moeilijker geworden. De zorgverzekeraar is er misschien beter van geworden maar de andere schuldeisers vissen achter het net.
Voorbeeld uit het rapport "Rechtspraak op bestelling?!" van de Landelijke Organisatie Sociaal Raadslieden (LOSR / Sociaal Werk Nederland)